Απόσπαση εργαζομένων (Π.Δ. 219/00)

Σύμφωνα με το (Π.Δ. 219/2000 – Οδηγία ΕΕ 96/71) ορίζεται το νομοθετικό πλαίσιο για την απόσπαση των εργαζομένων σε ελληνικό έδαφος για προσωρινή απασχόληση.

Λοιπό νομοθετικό πλαίσιο: οι Ευρωπαϊκοί Κανονισμοί 883/2004 και 987/2009

Τι είναι πράγματι η απόσπαση εργαζομένου   (update 13-08-2013)
Απόσπαση υπάρχει όταν ένας εργαζόμενος απασχολείται σε μία χώρα του Ευρωπαϊκού Χώρου και η επιχείρηση-εργοδότης αποφασίσει να τον αποστείλει για υπηρεσιακές ανάγκες σε μία άλλη επιχείρηση του εξωτερικού για περιορισμένο διάστημα. Για να αποφευχθούν λοιπόν φαινόμενα, οι εργαζόμενοι να ασφαλίζονται διαδοχικά σε ταμεία πολλών χωρών (θα δημιουργούσε κυρίως προβλήματα στην σύνταξη των εργαζομένων), και εφόσον η απόσπαση δεν υπερβαίνει τους 24 μήνες, μπορεί να διατηρείται η ασφάλιση στον αρχικό εργοδότη και να μην ασφαλίζεται ο εργοδότης στην χώρα υποδοχής.

Για να μπορέσει όμως να γίνει αυτό, ο εργαζόμενος θα πρέπει:

• να έχει πραγματική εργασιακή σχέση στην χώρα αποστολής (αρχικό εργοδότη) για τουλάχιστον ένα μήνα πριν την έναρξη της απόσπασης,
• να αιτηθεί να λάβει βεβαίωση ότι ασφαλίζεται στη χώρα αποστολής (το γνωστό έντυπο Α1),
• να λάβει Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης για περίπτωση που ασθενήσει κατά τη διάρκεια της απόσπασης ώστε να μπορεί να λάβει δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,
• να έχει και το έντυπο D1 για περίπτωση εργατικού ατυχήματος

Επίσης, η επιχείρηση πρέπει σύμφωνα με το ΠΔ 219/00 να καταθέσει πίνακα απόσπασης εργαζομένων (στην ουσία αποτελεί το γνωστό πίνακα προσωπικού) και να γνωστοποιήσει τα στοιχεία, της επιχείρησης στο εξωτερικό, του νόμιμου εκπροσώπου της στο εξωτερικό, του νόμιμου εκπροσώπου της στη χώρα υποδοχής και τα στοιχεία της επιχείρησης που θα απασχοληθούν οι αποσπασμένοι εργαζόμενοι.

Όλα τα ανωτέρω πρέπει να λάβουν χώρα πριν την έναρξη της απόσπασης και σε περίπτωση που δεν έχουν συμβεί δεν επιτρέπεται η απασχόληση των εργαζομένων (εννοείται υπό το καθεστώς της απόσπασης και άρα θεωρούνται κανονικοί εργαζόμενοι της επιχείρησης που δέχεται τις υπηρεσίες στη χώρα υποδοχής).

Το Π.Δ. αποτελούσε τη βασική πληγή των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων, αφού οργανωμένες επιχειρήσεις εισάγανε εργαζόμενους και τους ασφαλίζανε σε χώρες όπως την Κύπρο όπου οι ασφαλιστικές εισφορές ήταν χαμηλότερες, αλλά πλέον στη μετά μνημόνιο εποχή πιθανότατα το φαινόμενο αυτό θα εκλήψει.  Για να μην ισχυρισμούμε ότι θα δουλέψει υπέρ των ταμείων.

Τονίζεται, ότι ο εργαζόμενος μπορεί να ασφαλίζεται σε ασφαλιστικά ταμεία αλλοδαπής, αλλά οι αποδοχές του πρέπει να μην είναι ελλάχιστες από αυτές που ορίζονται από τις εγχώριες Συμβάσεις Εργασίας ή την κείμενη νομοθεσία.

αναλυτικό κείμενο Π.Δ. 219/2000